1950 - 1953

Δίνει εξετάσεις στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών  στην Αθήνα και περνάει στη γλυπτική, κατευθείαν στο 1ο έτος, χωρίς προκαταρκτικά μαθήματα.

Δάσκαλός του ο Μιχάλης Τόμπρος. Στο ίδιο εργαστήρι φοιτούν ο Σκλάβος, ο Καλαμάρας, ο Πανουργιάς, ο Θόδωρος, ο Κουτουράτσας, η Ηλιού, η Χαλεπά, ο Βρέλης, κ.ά.  Την ίδια περίοδο σε άλλα εργαστήρια δουλεύουν, ο Πέτρος (Παπαβασιλείου), ο Καρράς, ο Τσόκλης, ο Ράλης Κοψίδης, ο Παρμακέλης, Καταπόδης, Μυταράς, Πολυχρονόπουλος, Κεσανλής, Παπαδάκης κ.ά. Στον κήπο του Μουσείου συναντώνται οι σπουδαστές με το διακεκριμένο αρχιτέκτονα Δ. Πικιώνη και συζητούν θέματα που τους απασχολούν. Γνωρίζεται με τον Ακαδημαϊκό Ν. Βέη και στο πατάρι του καφέ-Λουμίδη, συναντώνται παρέες σπουδαστών και καλλιτεχνών. Συζητούν.

Εκείνη την εποχή λειτουργεί ένας πνευματικός σύλλογος η «Κασταλία» στην οποία συμμετέχουν με διάλογο και με προτάσεις που αφορούν την τέχνη, ο Μουστάκας, ο Παρλαβάντζας, ο Αργυράκης, ο Νεργεπόντης κ.ά. Τον ελεύθερο χρόνο του, πηγαίνει στον κινηματογράφο και στο Βασιλικό Θέατρο.

 

1954

Αποφοιτά αριστούχος. Γίνεται μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Το 1950-54 στο Λύκειο «Αθηνά» διδάσκει ελεύθερο σχέδιο, χρώμα, χαρακτική, αρχιτεκτονικό σχέδιο, κάνει προβολές διαφανειών και αισθητική ανάλυση. Έχει δημιουργήσει μια «μικρή σχολή καλών τεχνών». Μαθητές του αργότερα διέπρεψαν στην τέχνη. Ο Τ. Σίντελης γίνεται ζωγράφος, ο Γ. Κόκκος σκηνογράφος-σκηνοθέτης και δρα στο Παρίσι, η Μ. Στρούντζου πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου.

        

1. Σύνθεση με «Άλογα» Κεραμικό 0.17Χ0.16Χ0.9 (Πριν πάει στην ΑΣΚΤ)

2. Με δύο γλυπτά του σε πορσελάνη. Πριν πάει στην ΑΣΚΤ δούλευε στον Κεραμικό για το χαρτζιλίκι του

3-4. Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Σπουδαστικά δικά του γλυπτά

 

1955

Σκοτώνεται ο μικρός του αδελφός Σπύρος, πιλότος, σε ηλικία 23 ετών. Ίκαρος. Πέφτει με ένα F-34 G. ένα πλήγμα που σημαδεύει όλη την οικογένεια. Ο Μουστάκας μετά το συμβάν, φιλοτεχνεί γλυπτό (2,20) με τη φιγούρα του αδελφού του ντυμένη τη στολή Άντι-«g» και την κάσκα στο χέρι. Φιλοτεχνεί ανάγλυφο με τη φιγούρα του να ίπταται, τα φτερά του – φτερά Αγγέλου. Χρόνια αργότερα, στήνει Μνημεία στη μνήμη του. Δουλεύει το θέμα του «Ίκαρου» σε ελεύθερες συνθέσεις, ηρωικές ή αισιόδοξες άλλοτε συμβολικές, με αντικείμενα από τουρμπίνες αεροθούμενων και έλικες αεροπλάνων.

Σε πέντε ώρες τελειώνει ένα καθιστό γλυπτό «Ο Πατέρας μου» (1.30Χ0.63Χ0.73). Σε φυσικό μέγεθος πλάθει μια «Στήλη Γυναίκα», τη μητέρα του.

«Έμεναν ώρες έτσι, μετά το χαμό του αδελφού μου…», αφηγείται. 

 

«Ο πατέρας μου» γύψος, 1.30x0.64x0.72 «τις μέρες που χάθηκε ο μικρός μου αδελφός Σπύρος o πιλότος»

 

                  

1. Με την Ζωή στον Αρνό ποταμό - Φλωρεντία

2. Πορτρέτο του Ιταλού ποιητή και κριτικού τέχνης, Vittorio D'Aste (χαλκός)

3. Πορτρέτο της Ζωής σε ξύλο

 

1956 - 1957

Η πρώτη του παραγγελία είναι δυο μαρμάρινες προτομές, για ένα Ίδρυμα.

Συμμετέχει στη «Διεθνή Έκθεση Μόσχας». Στην 5η Πανελλήνια, με το έργο «Μαρούσα», γυμνό φυσικού μεγέθους.

Έχει το εργαστήρι, στο βάθος της αυλής του πατρικού σπιτιού στους Αμπελοκήπους. Η αυλή γεμίζει αγάλματα. Διαβάζει κλασική λογοτεχνία. Γνωρίζεται με τη μελλοντική σύζυγό του, ποιήτρια Ζωή Σαββινοπούλου-Σαβίνα στην ποίηση.

Φιλοτεχνεί με μονογραμμές άλμπουμ, με τα πρωτόλεια ποιήματά της. Στο κενό που αφήνουν τα ποιήματα, σχεδιάζει φιγούρες υπέρμετρα ψηλόλιγνες, τις οποίες αργότερα, στην Φλωρεντία, μεταφέρει σε γλυπτά. 

 

1958 - 1959

Του αναθέτουν τον πρώτο ανδριάντα, του Ν. Κωνσταντάτου, στην Κεφαλονιά.

Συμμετέχει σε έκθεση στην «Γκαλερί Σαρλά» στην Αθήνα όπου βραβεύεται για το έργο του «Τοξότης». Πρώτη Ατομική Έκθεση στην «Γκαλερί Τέχνης» - Αθήνα.

Βραβεύεται με Α΄Βραβείο σε διαγωνισμό για το «Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη» στο Μοσχάτο και το φιλοτεχνεί.

Βρίσκετε σε δημιουργικές αναζητήσεις. Δουλεύει γλυπτά μικρά ή μεγάλα, σε ξύλο ή κατευθείαν σε γύψο και σχεδιάζει μονογραμμές και σχέδια με χρώμα.

 

Pages